این آدم‌ها نفرین‌شده نیستند...
تاریخ انتشار: ۶ بهمن ۱۳۹۸ | کد خبر: ۲۶۶۶۱۶۲۰
ایسنا/کرمانشاه چهره ترسناکی دارند، بخش‌هایی از صورتشان خورده شده و بخش‌هایی مثل دُمل بالا آمده، اوضاع جسمی خوبی هم ندارند و بخش‌هایی از دست‌ها و پاهاشان از بین رفته و برخی‌هاشان هم برای همیشه نابینا شده‌اند.
این چهره ترسناک و این اوضاع وخیم باعث شده خیلی‌ها آنها را نفرین شده بدانند و برای همیشه آنها را از خانه و زندگی و حتی از شهر خود طرد کنند.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
روزگاری برایشان بناهایی با دیوارهای بلند می‌ساختند تا برای همیشه در آنجا محبوس شده و از شهر و مردمانش دور بمانند، اما حالا که مسبب این نفرین مشخص شده اوضاع خیلی فرق کرده.
مسبب این همه بدبختی و فلاکت این آدم‌ها و انزوای ابدی آنها، تنها یک موجود کوچک به نام باکتری «مایکوباکتریوم لیره» است، موجود زنده‌ای که وقتی به جان آدم بیفتد اول چهره‌اش را زشت می‌کند و بعد هم با خوردن بدن، باعث از بین رفتن اندام‌ها و در نهایت کوری و معلولیت افراد می‌شود.
خیلی‌ها اسم این باکتری را نشنیده اند، اما همه به خوبی با "جذام" آشنا هستند و وحشت آن را به خوبی لمس کرده‌اند. مسبب جذام همین باکتری کوچک است که به درازای یک تاریخ آدم ها را در گوشه گوشه این جهان خاکی به وحشت انداخته و جذامیان را یک عمر گوشه‌گیر و منزوی کرده.
قدمت جذام به دوران باستان برمی‌گردد و جهل بشر در آن زمان موجب شده بود تا جذامیان به انزوا کشیده شده و نفرین شده خطاب شوند، اما حالا که علم به جنگ این باکتری کوچک رفته و جذام به راحتی قابل درمان است همه چیز فرق کرده و این بیماران آماده‌اند تا به آغوش جامعه برگردند.
دکتر حسین بیگلری رییس دبیرخانه کارگروه سلامت دانشگاه علوم پزشکی کرمانشاه به مناسبت روز جهانی "کمک به جذامیان" (ششم بهمن) در گفت و گو با ایسنا، با بیان اینکه مهم ترین اقدام در بحث کمک به جذامیان اَنگ زدایی از آنهاست، گفت: این بیماری متاسفانه در طول تاریخ به دلیل جهل بشر، بیماری «نفرین» یا بیماری «ناشی از گناهان بزرگ» شناخته می‌شده، این درحالی است که سالها بعد عامل این بیماری یعنی باکتری «مایکوباکتریوم لیره» شناخته شد و در سالهای پس از آن نیز درمان قطعی این بیماری کشف شد.
وی در تشریح بیماری جذام گفت: این بیماری بر اثر ابتلا به باکتری «مایکوباکتریوم لیره» ایجاد می‌شود، به این ترتیب که با ورود باکتری به بدن، بعد از یک دوره کمون دو تا 10 ساله، علائم اولیه جذام بروز پیدا می‌کند.
بیگلری تصریح کرد: این باکتری باعث التهاب پوست و اعصاب محیطی شده و موجب خوردگی و از بین رفتن پوست می‌شود وعلائم اولیه آن به شکل لکه‌های پوستی روی بدن خود را نشان می‌دهد، لکه‌هایی که با فقدان حس مشخص روی پوست رشد می‌کنند.
بیگلری تصریح کرد: فرد بیمار در مناطقی که لکه‌های پوستی وجود دارد هیچ حسی ندارد و به مرور این لکه‌ها ایجاد زخم کرده و موجب خوردگی بدن فرد می‌شوند.
وی افزود: چنانچه بیماری پیشرفت کرده و درمان نشود، این بیماری می‌تواند قرنیه چشم را درگیر کرده و فرد را نابینا کند و در ادامه نیز موجب معلولیت‌های شدید فرد بیمار می‌شود.
بیگلری با بیان اینکه این بیماری در حال حاضر قابل درمان است، گفت: به راحتی با انجام درمان های چند دارویی طی یک دوره 9 ماهه این بیماری قابل درمانی است.
وی افزود: چنانچه بیماری در فرد زود تشخیص داده شود می‌توان از معلولیت بیماری جلوگیری کرد، اما حتی در زمان بروز علائم هم افراد با درمان می توانند زندگی عادی داشته و مانع از انتقال این بیماری به افراد دیگر شوند.
بیگلری با بیان اینکه جذام جزو بیماری های به شدت کُند در زمینه انتقال است، گفت: این بیماری قابلیت سرایت بسیار پایینی دارد و چنانچه افراد مدت طولانی در کنار یک فرد جذامی زندگی کرده و سیستم ایمنی ضعیفی هم داشته باشند، درصد کمی احتمال دارد که به این بیماری مبتلا شوند.
وی در خصوص راه انتقال این بیماری گفت: این بیماری از طریق قطرات تنفسی و نیز تماس با زخم های بدن فرد جذامی امکان انتقال دارد، البته انتقال از طریق تماس با زخم در صورتی است که بدن خود فرد تماس گیرنده هم زخم باشد.
بیگلری تصریح کرد: با وجود این شرایط و تماس طولانی مدت بازهم احتمال کمی برای انتقال این بیماری وجود دارد، چرا که 95 درصد انسان ها به لحاظ ژنتیکی در برابر این بیماری مقاوم هستند و احتمال ابتلا به جذام در آنها صفر است. در پنج درصد مابقی انسان ها نیز باید فرد سیستم ایمنی ضعیفی داشته و تماس طولانی مدت با این افراد داشته باشد که به ندرت اتفاق می افتد.
بیگلری با بیان اینکه بیشتر جذامیان هم اکنون در سه کشور هند، برزیل و ماداگاسکار قرار دارند، گفت: این سه کشور 80 درصد جذامیان جهان را در خود جای داده‌اند.
وی افزود: در ایران از سال 1376 برنامه حذف جذام در دستور کار قرار گرفت، با این هدف که تعداد این بیماران به کمتر از یک نفر در هر 10 هزار نفر جمعیت برسد که خوشبختانه این امر محقق شده است.
وی اظهار کرد: سال گذشته کمتر از 30 مورد ابتلا به جذام در سطح کشور شناسایی شد و عمده جذامیان مربوط به سالیان گذشته است که حالا دچار معلولیت شده اند.
بیگلری خاطرنشان کرد: در استان کرمانشاه نیز سالیان سال است که مورد جدید جذام شناسایی نشده و همه موارد مربوط به سالیان گذشته است که حالا دچار معلولیت شده‌اند.
وی یادآور شد: در حال حاضر جذامیان درمان شده و تنها معلولیت آنها باقی مانده و برای همین قدرت انتقال ندارند و این افراد می‌توانند در کنار سایر افراد جامعه زندگی عادی داشته باشند.
بیگلری تصریح کرد: مردم باید آگاه شوند که این بیماری قابلیت سرایت به شدت پایینی داشته و 95 درصد افراد بطور ژنتیکی در برابر ابتلا به آن مصون هستند و از طرفی این بیماری درمان قطعی داشته و این افراد می‌توانند در کنار سایرین زندگی طبیعی داشته باشند.
انتهای پیام
منبع: ایسنا
کلیدواژه: استانی اجتماعی كرمانشاه جذام دانشگاه علوم پزشکی کرمانشاه
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.isna.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایسنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۶۶۶۱۶۲۰ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
نفرین پنج که دامن‌گیر انسان و پستانداران شد
تینا مزدکی_ اگر به پنجه‌های یک گربه، یک سگ یا حتی یک کانگورو نگاه کنید، متوجه می‌شوید که چیزی بین دستان ما و آنها مشترک است. همه پستانداران به اشکال مختلفی پنج انگشت دارند. بنابراین سوالی که پیش می‌آید این است که چرا با وجود نحوه تکامل متفاوت همه ما جاندارن، یک الگوی یکسان بین ما و آنها وجود دارد؟
برای پاسخ به این سوال که چرا پستانداران پنج انگشت دارند، ابتدا باید بفهمیم که چرا چهارپایان پنج انگشت دارند. پستانداران همه متعلق به رورَده تتراپودا هستند که به جز پستانداران شامل خزندگان، دوزیستان و پرندگان نیز می‌شود. همه اعضای این گروه پنج انگشت دارند، حتی نهنگ‌ها، فوک‌ها و شیرهای دریایی پنج انگشت در باله‌های خود دارند. البته حیواناتی مانند اسب‌ها و پرندگان یک انگشت دارند؛ اما دانشمندان متوجه شده‌اند که این جانوران هم در دوران جنینی خود پنج انگشت دارند که به مرور زمان تا قبل از تولد آنها کوچک و حذف می‌شود.
این فرآیند عمدتاً توسط ژن‌های هاکس (Hox) دیکته می‌شود. ژن‌های هاکس پروتئین‌هایی را رمزگذاری می‌کنند که به تنظیم فعالیت ژن‌های دیگر کمک می‌کنند و آنها را روشن یا خاموش می‌کنند. آنها کمک می‌کنند که از اینکه اعضای بدن در محل درست خود در بدن حیوان قرار می‌گیرند، اطمینان حاصل شود. به این ترتیب، آنها در دیکته کردن الگوی اسکلتی چهارپایان نقش دارند و این کار را با کمک به کنترل پروتئین‌های ایجاد شده توسط ژن مورد نیاز انجام می‌دهند تا همزمان با ایجاد بافت، یکدیگر را فعال و یا مسدود کنند.
از طریق این فرآیند، انگشت‌ها رشد می‌کنند. بسته به نوع جانور، این انگشت‌ها می‌توانند به رشد خود ادامه دهند یا دوباره جذب شوند. اینکه دقیقا چگونه این اتفاق می‌افتد هنوز هم سوال است و این فرایند برای هر جانوری متفاوت است.
هیچ کس مطمئن نیست که این طرح پنج انگشتی برای اولین بار چه زمانی تکامل یافته است. اما اولین جانوران شناخته شده‌ای که انگشتانشان رشد کرده، حدود ۳۶۰ میلیون سال پیش از ماهی تکامل یافته و تقریباً هشت انگشت داشته است. با این حال، وجود طرح پنج انگشتی در اکثر چهارپایان زنده نشان می‌دهد که این ویژگی احتمالاً یک «همسانی» ژن یا ساختاری است که بین ارگانیسم‌ها مشترک است زیرا آنها یک جد مشترک دارند. جد مشترک همه چهارپایان زنده باید به نحوی تکامل یافته باشد تا پنج انگشت داشته باشد و این الگو را به فرزندان خود منتقل کند.
یک جد مشترک توضیح مناسبی است برای اینکه چگونه پستانداران پنج انگشت داشتند، اما بازهم دلیل آن را نمی‌گوید. یکی از نطریه‌های که وجود دارد نظریه کانالیزه شدن است. بر اساس این نظریه با گذشت زمان، یک ژن یا صفت پایدارتر می‌شود و احتمال جهش در آن کمتر می‌شود. به عنوان مثال اگر بخواهیم مهره‌های پستانداران را در نظر بگیریم، همه آنها تقریباً همیشه هفت مهره داشته‌اند، حتی اگر این تعداد به نظر مزیت خاصی نداشته باشد، بر اساس این نظریه، اگر هفت مهره در طی میلیون‌ها سال کار کرده باشد و مشکلی پیش نیاورده باشد، دلیلی برای تغییر آن وجود ندارد.
با این حال، همه محققان با ایده کانالیزه شدن موافق نیستند. کیمبرلی کوپر، متخصص ژنتیک تکاملی دانشگاه سن‌دیگو، می‌گوید داشتن بیش از پنج انگشت که پُرانگشتی یا پلی‌داکتیلی نیز نامیده می‌شود، به عنوان یک جهش در بسیاری از پستانداران از جمله انسان رخ می‌دهد. جهش‌های متعددی وجود دارد که می‌تواند باعث ایجاد پلی‌داکتیلی شود، اما مطالعه اخیر منتشر شده در مجله نیچر نشان داد که این جهش می‌تواند از طریق جهش تنها یک نوکلئوتید در ژن اتفاق بیفتد.
بنابراین برخی دانشمندان این سوال را مطرح می‌کنند که چرا گونه‌هایی از جانوران پلی‌داکتیلی وجود ندارد؟
در پاسخ به این سوال گفته شده است که پلی‌داکتیلی یک نقطه ضعف تکاملی است. برخی می‌گویند ممکن است به پیوند ژنی مربوط باشد. به این معنا که با تکامل ژن‌ها در طی میلیون‌ها سال، برخی ژن‌ها به هم مرتبط می‌شوند، به عنوان مثال تغییر یک ژن در مقدار انگشتان دست می‌تواند منجر به مشکلات سلامت جدی‌تری شود. با این وجود هیچ کدام از این استدلال‌ها نمی‌تواند دلیل مناسبی برای پنج انگشتی بودن جانوران باشد.
شاید اگر این سوال را مطرح کنیم که چرا بیش از پنج انگشت در پستانداران نمی‌بینیم، به پاسخ ساده‌ای برسیم. اما هرچه که باشد این یکی از رازهای طبیعت است که فاش شدن آن احتمالا بسیار هیجان‌انگیز خواهد بود.
منبع: livescience
۲۲۷۳۲۳
برای دسترسی سریع به تازه‌ترین اخبار و تحلیل رویدادهای ایران و جهان اپلیکیشن خبرآنلاین را نصب کنید. کد خبر 1903651
امیدواری ژینولا به کامبک پاری سن ژرمن مقابل دورتموند: آنها از نظر جسمانی، تکنیکی و تاکتیکی آماده هستند